نومید نگردد کسی از درگه عباس ع - مرحوم سید جواد ذبیحی

در پیش تو، ای ساقی سرمست، نشستم . افتادی و، منهم به تو پابست نشستم دیدم به لب علقمه، یك صحنة گلگون . آراسته از سرو قدت هست، نشستم تا اینكه تو را .